Njeriu që i trembet incestit në vendlindje

Nga Mero Baze

Kohë më parë dërgova një gazetar në vendlindjen e Sali Berishës. Shkoi tek kulla e tij, me të vërtetë e hijshme, edhe pse e rrënuar, dhe takoi njerëz të vendlindjes së tij. U bëri një kërkesë të thjeshtë të shikonte varrezat e fshatit dhe varret e prindërve të Sali Berishës. Një i afërt i tij e shoqëroi, por nuk mundi t’i gjejë dot ekzakt varrin. I tregoi diçka të përafërt në një varrezë, që siç e përshkroi ai, ishte mbuluar nga ferrat dhe harresa. I vetmi justifikim i bashkëfshatarit ishte se ai nuk kishte shkuar asnjëherë aty, pasi Berisha nuk kishte qenë asnjëherë aty.

Historia e distancës që Sali Berisha ka me prindërit e tij, që s’i përmend kurrë, vendlindjen që nuk e shkel kurrë, me kohën e gjatë që ka kaluar pa takuar nënën para se të mbyllte sytë, është një histori, që në vendlindjen e tij i ikin të gjithë. Është si një histori me djaj, që të bën kurioz përse ky njeri ka këtë raport të prishur me vendlindjen, nënën, babanë dhe ndonjë pjesëtar tjetër në familje.

Si për ta bërë më të plotë këtë histori, Sali Berisha ishte sot në Tropojë. Një ditë më parë atje zbarkoi Garda e Republikës, pastaj autobusët nga Tirana për ekskursion në Valbonë, dhe më në fund, herët në mëngjes, duke ndërruar rrugës helikopterë dhe makina, mbërriti Sali Berisha. Njeriu, që e ka bërë padrejtësisht Tropojën zhargon kafenesh në Tiranë duke rendur pas mentalitetit të tij tribal, nuk ndihet rehat dhe i sigurt në shtëpinë e tij. Prej vitit 1990 nuk ka mundur të shkojë më shumë se tre herë në atë qytet, dhe asnjëherë vetëm si qytetar. Nuk ka shkuar të vizitojë shtëpinë e tij ku ka lindur, kullën e familjes së vërtetë që ka pasur, njerëzit që i kanë mbetur, varrin e harruar të nënës dhe babait, që nuk i gjente dot askush.

Ka shkuar aty me qindra policë dhe gardistë, është super ruajtur në sheshin kryesor të qytetit, dhe ka vrapuar drejt Kukësit ku e ka pritur një miting i dështuar vetëm me policë dhe ushtarë në shesh.

Por pa dashur t’i ik Tropojës, ajo që më tërhoqi vëmendjen ishte se e vetmja gjë që u tha tropojanëve është se ai është njeri i ndershëm, se ka vetëm një grua, dhe se Edi Rama ka ndërruar disa. Që Berisha të bëjë objekt jetën personale të Edi Ramës në fushatë, nuk është ndonjë çudi. Bile normale është ta bëjnë të dy për njëri- tjetrin. Që Edi Rama ka ndërruar dhe e kanë ndërruar disa gra, dhe kjo dihet, por është thjesht statistikë dhe jo vlerë apo antivlerë. Me ritmin që ka për moshën, i biri i Berishës dhe mund t’ia kalojë, duke e filluar nga martesa me kushërirën, dhe tashmë me bigaminë e tij të turpshme.

Por ajo që nuk kuptoj dot është se si njeriu mund të shkojë në vendlindjen e tij si kryeministër, i super ruajtur dhe korracuar me antiplumb, vetëm që të shajë kundërshtarin nga gratë si plakat llafazane të lagjes.

Njeriu, kur shkon në vendlindje, harron që është politikan, harron që është kryeministër, harron që ka kundërshtarë. Njeriu kur shkon në vendlindje, ka punë me gurët, me rrugët, me pemët, me kullën, me komshiun, me pllakën e varrit të nënës apo babit, me oxhakun e nxirë, me oborrin plot bar, me rrugët e braktisura, me shkollat e prishura, me cicërimat e zogjve që e kanë rritur, me pyllin që ka pasur pranë… ka punë me jetën e tij.

Vetëm një njeri që ka një makth me vendlindjen e tij, një njeri që fsheh një incest me gjënë e dashur të tij, nuk arrin të shkojë dot në vendlindje si bir i saj. Vetëm një njeri me makth të tillë mund të shkojë në vendlindje, dhe në vend t’i kujtohen rrugët, zogjtë, bari, kulla, vatra, kali, pylli, i kujtohen gratë e kundërshtarit. Vetëm një burracak, një njeri pa vendlindje, një njeri që e torturon ideja pse ka lindur atje dhe pse ai vend i kujton diçka të rëndë që ia fsheh të gjithëve, mund të bëjë atë që bëri Sali Berisha.

Sheqerja dhe Ram Berisha kanë vdekur pa e pasur tek koka djalin e tyre. Kështu mund të vdesin dhe prindërit e mi, por është e sigurt që më kanë pasur një ditë më parë e do më kenë një ditë më pas tek vari. Eshtë e sigurt se unë shkoj në vendlindje jo për të gjetur socialistë dhe demokratë, por për fëmijërinë time dhe jetën time të harruar atje. Vetëm Sali Berisha shkon në vendlindje për t’u thënë atyre njerëzve të mirë atje se ai ka vetëm një grua!!! Përse vallë?!! Çfarë i hyn në punë vendlindjes ta dëgjojë këtë? Për një grua serbe që nuk e ka njohur? Pse e mundon ideja e familjes Sali Berishën para bashkëvendlindasve të tij? Përse nuk sillet dot si djali i Sheqeres dhe Ramës në atë vend?

Të gjitha këto të kujtohen ndërsa shikon se ai ka një problem të madh pikërisht me ata që i njohin të shkuarën në atë vend. Të shkuarën e largët dhe të afërt. Të shkuarën e afërt, që ka hapur 72 varre në Tropojë, e ka siguruar me qindra policë dhe gardistë. Po të shkuarën e largët nuk e mbuloka dot. Ka një makth që ja kujton pikërisht ajo shtëpi që nuk guxon të shkelë, ai pyll aty afër dhe varret e harruara të prindërve të tij të mirë. Ka diçka që e tërbon dhe e bën të flasë papritur si i çmendur…: Ej, mos më gjykoni, Edi Rama ka ndërruar disa gra…. Ulëret sikur të ketë pasur ndonjë femër tjetër, që nuk ia dimë, brenda asaj shtëpie ku nuk shkel kurrë…

http://www.gazetatema.net/web/2013/06/15/njeriu-qe-i-trembet-incestit-ne-vendlindje/

*   *   *