Ngrihi dëshmorë një çikë, të shikoni poshtërsitë!

Ngrihi dëshmorë një çikë,

lule djemtë e nënave,

të shikoni poshtërsitë,

lule djemtë e nënave.

Kudo horra dhe banditë,

lule djemtë e nënave,

i kanë shtuar babëzitë,

lule djemtë e nënave!

Gjaku juaj s’u shpërblye,

lule djemtë e nënave,

se kokëposhtë çdo gjë u kthye,

lule djemtë e nënave!

Komandantit-komisarit,

lule djemtë e nënave,

i prishën vendin e varrit,

lule djemtë e nënave!

Ja prishi në mes të natës,

lule djemtë e nënave,

çetë e Sali Protopapës,

lule djemtë e nënave!

Po s’mbaroi puna këtu,

lule djemtë e nënave,

tani i kanë sytë nga ju,

lule djemtë e nënave!

I kanë sytë mbi varret tuaj,

lule djemtë e nënave,

s’janë ballistë dhe të huaj,

lule djemtë e nënave!

Janë nipat e partizanëve,

lule djemtë e nënave,

zagarë të njëqind sahanëve,

lule djemtë e nënave!

Se ç’e nxinë këtë ditë,

lule djemtë e nënave,

të pabesët socialistë,

lule djemtë e nënave!

Turpin me bukë e kanë ngrënë,

lule djemtë e nënave,

neve mirë na i bënë,

lule djemtë e nënave!

Sa përzumë maskaranë,

lule djemtë e nënave,

nga shiu në breshër ramë,

lule djemtë e nënave!

Sa pa turp na kanë gënjyer,

lule djemtë e nënave,

do vinin për të shërbyer,

lule djemtë e nënave!

Si derrat në llum janë zhgërryer,

lule djemtë e nënave,

duke rrjepur-duke shqyer,

lule djemtë e nënave!

S’jemi vend i tranzicionit,

lule djemtë e nënave,

po mademi i korrupsionit,

lule djemtë e nënave!

Ne me lecka po na hanë,

lule djemtë e nënave,

po me juve ç’dreqin kanë,

lule djemtë e nënave!

Po me juve ç’ka i marri,

lule djemtë e nënave,

që kërkon t’u çkulë nga varri,

lule djemtë e nënave!

Ç’ka me juve-more trima,

lule djemtë e nënave,

e verboftë vetëtima,

lule djemtë e nënave!

Mbi popull po bëjnë dhunë,

lule djemtë e nënave,

në çark e në lak e zunë,

lule djemtë e nënave!

Të pabesë e të pacipë,

lule djemtë e nënave,

Shqipërinë e bënë kripë,

lule djemtë e nënave!

Këtu komandon Demoni,

lule djemtë e nënave,

se s’ju thashë-mos më thoni,

lule djemtë e nënave!

Ngrihi dëshmorë një çikë,

lule djemtë e nënave,

se ky popull rron me frikë,

lule djemtë e nënave!

Frikë kanë nga i marri,

lule djemtë e nënave,

do t’u krrejë dhe ju nga varri,

lule djemtë e nënave!

Jeta s’bëhet më farmak,

lule djemtë e nënave,

unë do t’ju mbroj me gjak,

lule djemtë e nënave!

Të ikin njerëzit e zinj,

lule djemtë e nënave,

sot duhen dëshmorë të rinj,

lule djemtë e nënave!

(Vijon në një ditë tjetër)

Arben Duka/Dita

*  *  *