... gjithë ky humor Parlamentar?!!
Përse
nuk duroi dot?
Nga Mero Baze
Ditën e fundit të
pushtetit, Sali Berisha postoi një koment në Facebook, ku e krahasoi Edi Ramën
me Papandreun dhe parashikoi se fundi i tij do të jetë i afërt. Shumë vetë e
agresuan në rrjetet sociale me komente fyese dhe natyrisht të tijtë morën një
dozë optimizmi për profecinë e tij. Në pamje të parë dukej një llokmë urrejtje
për rrëzimin nga pushteti, që Berisha përpiqej ta hidhte mbi turmë. Por
krahasimi në fakt mbetet dramatik.
Pyetja themelore që
shtrohet në këtë rast nga simetria me Greqinë e tre viteve më parë, nuk ka të bëjë
aq me Papandreun, se sa me atë që ia dorëzoi Greqinë, Papandreut. Në inkoshiencën e vet Berisha pranoi para
shqiptarëve se Shqipëria është një vend në buzë të humnerës ekonomike, dhe
fajësoi retorikën optimiste të opozitës që sipas tij do sillte dështim.
Por në të vërtetë
çfarë Shqipërie po dorëzon Sali Berisha?
Nëse marrim fjalimet
dhe argumentet me të cilat Berisha dhe të vetët agresojnë qeverinë e re, pa
nisur punë, ata tentojnë të thonë se kanë lënë një Shqipëri të zhvilluar, një
ekonomi të shëndoshë që vjen pas Gjermanisë dhe parametra ekonomikë të
stabilizuar. Nëse është kështu, mos e dëgjoni fare fjalimin e Edi Ramës për
programin ekonomik të qeverisë se nuk ka pikë rëndësie. Shqipëria nuk ka nevojë
as për rilindje dhe as pas për lindje, por për zhvillim normal. Edi Rama, edhe
nëse ka dëshirë t’i ngjajë Papandreut, nuk e bën dot, pasi Papandreu mori një
Greqi në buzë të greminës dhe u tërhoq për të mos e çuar një hap përpara në
greminë, kurse ky, sipas Berishës, po merr një Shqipëri të fortë dhe ekonomi të
begatë.
Në fakt ne të gjithë
e dimë çfarë Shqipërie po merr Edi Rama, ndaj po dëgjojmë fjalimin e tij. Do të
bënte mirë ta dëgjonte dhe Sali Berisha. Jo për të mësuar ndonjë gjë nga Edi
Rama, por për të korrigjuar vetveten në prognozën e tij prej kasandre.
Që Shqipëria të
përfundojë në humnerë siç po ndjell ai përditë, dhe që Edi Rama të përfundojë
si Papandreu, ai duhet të pranojë së pari që ka lënë një Shqipëri të
shkatërruar, me një buxhet piramidë që nis me borxhe që ditën e parë, një ekonomi
të destabilizuar, një pronë publikë shpërndarë si llokma për shokët e djalit
dhe vajzës deri në sekondat e fundit në pushtet, me një mjekësi dhe arsim në
mjerim, me një rend që i ngjan zonave që kontrollohen nga talibanët në
Kandahar, dhe me depresion në rritje të shoqërisë.
Të gjithë e dimë që
Shqipëria që po merr sot Edi Rama është kjo e dyta. Ajo është po aq keq sa
ç’ishte Greqia kur hyri në zgjedhje, por me një ndryshim të madh. Karamanlisi
pranoi se kishte fundosur Greqinë dhe iku.
Sali Berisha, në
gjithë tragji-komizmin e tij, kërkon që në histori të jetë dhe hero, dhe i
gjallë që ta shikojë emrin në pllakën e lavdisë. Në fakt ai është vetëm një i
gjallë i çmendur, që kërkon të lidhë dështimin e tij me dështimin e vendit.
Është kjo arsyeja që
kur ia përmend Papandreun, është në orën e të vërtetës së tij, pasi po ia
dorëzon Shqipërinë siç ia dorëzoi Greqinë Karamanlisi, Papandreut, por për këtë
duhet të ulet e të dëgjojë se si duhet shpëtuar.
Dje në sallën e
Kuvendit ai nuk duroi dot as dy minuta. Sapo Edi Rama përdori profesionin e tij
të vjetër si publicist për t’i ngulur thikën në nerv, duke i përmendur “kokën e
ulur”, ai turfulloi dhe doli jashtë duke marrë zvarrë gjithë burrat dhe gratë e
grupit parlamentar, të cilët akoma nuk janë mësuar që Sali Berisha është një
deputet i thjeshtë, dhe ndoshta më i urryeri në atë grup parlamentar. Shkuan
pas tij si delet dhe dolën jashtë. Nuk denjuan as ta dëgjojnë kryeministrin, që
sipas tyre gënjeu shqiptarët me premtime si Papandreu.
Arsyeja përse Berisha
nuk duroi dot, ishte hyrja kirurgjikale e rivalit të tij tek gjendja në të
cilën është Shqipëria. Berisha e do Edi Ramën si Papandreu, por është i
tmerruar kur të shfaqet Shqipëria e vërtetë që ka katandisur ai, më keq se
Karamanlisi Greqinë. Nuk e duron dot të bien gënjeshtrat e imponuara të tij për
një orë në Kuvend. Nuk e duron dot, që Shqipëria sa herë ikën Berisha nga
pushteti, ka nevojë të ringrihet. Nuk e duron dot që ai nuk ka më në dorë fatin
e këtij vendi dhe atij parlamenti. Si një pirg i lëvizshëm mërish dhe
urrejtjesh, ashtu i ngrysur, kokulur, duke folur plot gulçima urrejtje, ai u
ngrit dhe doli nga salla për shkak të pafuqisë që ka për të parë se çfarë ka
bërë. Doli jo vetëm pse nuk duronte dot Edi Ramën, por nuk duron dot që dhe
grupi i tij parlamentar të dëgjojë Lulëzim Bashën dhe të rrijë në sallë. Donte
doemos të dukej që ishte ende gjallë dhe me njerëz pas vetes. Donte të mos
dëgjonte asnjë fjalë nga ato që i kujtojnë shqiptarëve kush i ka qeverisur.
Programi i Edi Ramës
nuk është ndonjë ilaç për të shpëtuar Shqipërinë. As vetë Edi Rama nuk është
Mesia që do të na rilindë. Por mund t’ia dalim të jemi një vend normal dhe
njerëz normalë. Siç mund të jetë normal një vend ku Sali Berisha nuk është më
asgjë! Ai nuk e duroi dot këtë dhe iku duke i marrë zvarrë nga pas. Për ta na
treguar se është akoma një gjë. Një dordolec që tremb vetëm harabelat e vet.
