Shqipëria në sytë e njujorkezëve: Thesari i Europës (Foto)

"Kur ne u thamë miqve dhe familjarëve tanë se do t’i kalonim pushimet verore në Shqipëri, ata të gjithë na pyetën “Pse Shqipëria?”. Pasi të shikoni këto fotografi dhe të lexoni këtë artikull, të gjitha pyetjet tuaja do të marrin përgjigje". Nis kështu shkrimi i fotografit njujorkez, Michael Jurick, i cili përmes një artikullin blogun e tij përshkruan të gjithë eksperiencën e pushimeve në Shqipëri.

Jurick vizitoi vendin tonë së bashku me bashkëshorten, djalin dhe vajzën e tij, duke e cilësuar Shqipërinë si “thesar të rivierës europiane”. 

“Në 1991-n partia komuniste humbi dhe Shqipëria u kthye në një vend demokratik. Tani Shqipëria ka hapur krahët dhe është e gatshme t’i tregojë botës të fshehtat e saj”, nisi shkrimin e tij fotografi.

Ai ‘ra në dashuri’ me peizazhet që e shoqëruan gjatë gjithë rrugës për në jug të vendit dhe i konsideroi si ‘esencën e Shqipërisë, të pastra të bukura, plot me energji’. Familja amerikane vizitoi jugun e Shqipërisë, ku iu bënë përshtypje rrugët e ngushta e të pjerrëta, apo drerët që rendnin mes njerëzve në Parkun e Llogarasë.

Rrugës për në Himarë, ata u ndeshën me një çift që po martohej dhe sigurisht e fotografuan për ta patur pjesë të albumit të udhëtimit në Shqipëri. Michael-it i bënte përshtypje ndërthurja e malit e detit, shtëpitë e vogla që qëndronin mbi krye të çadrave shumëngjyrëshe, të ngulura në gurët pranë detit.

Ndërsa bënin fotografi një familje vendase i mirëpriti në shtëpinë e saj, i qerasi me mjaltë dhe verë të bërë në shtëpi, gjë që ishte shumë interesante dhe e pazakontë për turistët.

“Na trajtuan me mirësjellje kudo që shkuam. Njerëzit në Shqipëri ishin shumë të dashur, na ndihmuan dhe donin të na njihnin më mirë”, thuhet në artikull. Ata ishin impresionuar në veçanti nga ‘moti i shkëlqyer’ dhe ushqimi bio e i freskët.

Gjatë rrugës për në Berat, familjes Jurick i kishte bërë përshtypje në veçanti prania e shtëpive të papërfunduara. Më pas mësuan se vendasit, pasi fituan pavarësinë nga komunizmi më 1991, nisën të ndërtojnë shtëpi për të siguruar pronat e tyre.

Ata vizituan Kalanë e Beratit dhe urën e Goricës, ndërsa u habitën me çmimin e ulët të berberi, i cili mori vetëm 0,75 cent.

*    *    *

Martin Shkreli CEO of Turing Pharmaceuticals-Daraprim

Martin Shkreli

Turing Pharmaceuticals/Daraprim

Baidu/Ja çfarë kërkojnë kinezët për Shqipërinë

Cila është tema për të cilën kinezët interesohen më shumë lidhur me Shqipërinë kur kërkojnë në internet?

Përgjigja është prishja e marrëdhënieve mes dy vendeve ish-komuniste në vitet ’70, sipas një harte të përpiluar nga “Foreign Policy” bazuar në rezultatet e motorit të kërkimit më të madh në Kinë, “Baidu”. 

Interesante edhe opinionet e stereotipet e kinezëve për vendet e tjera të Evropës.

Kështu, për Mbretërinë e Bashkuar përdoruesit kinezë të internetit mendojnë se është një vend i vogël por i fortë, gjermanët vranë hebrenj, Rusia ka qejf të grindet, Italinë e cilësojnë si shumë të dobët, në Francë ka shumë të zinj, për Spanjën pyesin se pse nuk e anekson Portugalinë, Greqia është trokë, Turqia është kundërshtare, bullgarët jetojnë gjatë se pinë shumë qumësht, holandezët janë të gjatë, danezët vrasin balena, në Ukrainë ka femra të bukura.

Në Norvegji nuk është ftohtë, polakët e urrejnë Kinën, në Lituani ka shumë vetëvrasje, suedezët importojnë plehra, finlandezët janë mirë me anglishten kurse për Bjellorusinë pyesin se pse ka këtë emër.

*    *    *

30 MLN DOLLARËT / Gropa septike e CEZ që vazhdon të nxjerrë mut

Çështja CEZ-DIA dhe implikimet politike të këtij skandali ishin dje ndër kryefjalët e parlamentit në seancë plenare. Për t’u orientuar në rrëmujën e fakteve dhe akuzave dhe shpesh ngatërrohen me njëra tjetrën, historia duhet këqyrur kronologjikisht.

CEZ privatizoi kompaninë shqiptare të shpërndarjes së energjisë elektrike OSSH, më 2009, duke blerë shumicën e aksioneve. Në vijim, kompania dha licenca për 7 kompani që do mblidhnin borxhet e prapambetura të energjisë duke marrë përqindjen e tyre. Këto kompani ishin dhurata politike nga ana e CEZ për klientët e qeverisë Berisha, ku më e përfolura mes tyre ishte Debt International Advisory (DIA) me pronar Kastriot Ismailaj, partneri i CEZ për mbledhjen e borxheve në Shqipëri, që futi në xhep paratë e kontratës pa bërë asnjë punë reale.

Në janar 2013 qeveria shqiptare i hoqi CEZ Shpërndarje licencën, duke (praktikisht) e shtetëzuar atë. CEZ për rrjedhojë nisi proces arbitrazhi kundër Shqipërisë për dëmet. Mosmarrëveshja u zgjidh pasi Tirana, nën presion nga Republika Çeke lidhur me statusin e vendit kandidat për anëtar në BE, i pagoi CEZ-it 95 milionë euro për të rimarrë pronësinë e kompanisë.

Më pas, një investigim i BIRN zbuloi kornizën e plotë të zhvillimeve: Ishte ish kreu i bordit të drejtorëve të CEZ Shpërndarje, Josef Hejsek që bashkë me Ismailajn u akuzuan se ishin organizatorët e një skeme mashtruese të mbledhjes së borxheve e cila i kushtoi kompanisë miliona euro. Pra, lojë nga brenda. Ndërkaq, zgjidhja e kontratës së CEZ me Ismailajn, bëri që ky të padiste CEZ në gjykatën ndërkombëtare të arbitrazhit për 130 mln euro.

Arrestimet dhe implikimet

Hejsek hetohet në vendin e tij për abuzime me detyrën, ndërsa Ismailaj aktualisht është i arrestuar që nga maji 2015 nën akuzën e skemës së mashtrimit në shuma të mëdha. Biznesmeni akuzohet se përdori dokumente false për të fituar kontratën me CEZ Shpërndarje, ndërsa drejtuesit e CEZ bënin një sy qorr. Që nga ky moment e në vazhdim, në skenën politike shqiptare janë hedhur akuza se për llogari të kujt dhe me ndihmën e cilëve politikanë operonte Ismailaj.

Avokati i palës shqiptare në gjyqin mes CEZ dhe DIA, Tim Schreiber i studios së njohur “Clifford Chance”, do të deklaronte përmes dokumenteve të paraqitura në gjyq se njeriu që ndikoi në futjen e DIA-s në lojë ishte “një ish-kryeministër i proceduar edhe më parë për korrupsion”.

Opozita e djathtë e lidhi këtë përshkrim me Ilir Metën. DITA, sipas burimeve të mirëinformuara raportoi se personi në fjalë është Vilson Ahmeti, ish kryeministër në fillim të viteve 90-të. Ka qenë vëllai i tij Petrit Ahmeti, atëherë këshilltar dhe aktualisht kreu i ERE-s, që ndihmoi kompaninë e të vëllait AIC, e cila kishte marrëveshjen me DIA-n.

Nuk qe i vetmi mbledhës borxhesh…

DIA e Ismailajt nuk qe kompania e vetme që u angazhua në skemën e mbledhjes së borxheve të CEZ në Shqipëri. Një raport konfidencial i përgatitur nga kompania e kontabilitetit BDO, thotë se CEZ Shpërndarje hyri në marrëveshje për mbledhjen e borxheve më 2012 me së paku katër kompani të tjera, përfshirë Mercl Consulting Sh.p.k, CE2 Services Sh.p.k, CE2 Debt Management Sh.p.k dhe CE2 Debt Management Sh.p.k.

Për nëntë muajt e parë, deri në shtator 2012, kompanive iu paguan 3 milionë euro dhe totali për vitin 2012 pritej të ishte 4.4 milionë euro. Këto para, të dhëna pa punë reale të kryer, ashtu si me Ismailajn, dëshmojnë për një klientelizëm të pastër ose shpërblime për njerëz të fuqishëm në qeveri.

Denoncimi i fundit

Ndërsa pardje në mbrëmje diskutohej kjo çështje në emisionin “Opinion” të Tv Klan, gazetari Artan Hoxha tha se një dëshmitar i marrë nën mbrojtje i cili po i ndihmon zbardhjes së çështjes, është kërcënuar nga një përfaqësues i qeverisë shqiptare, jurist në OSHEE, që t’i japë fund nxjerrjes së sekreteve.

Madje për këtë “ngjarje” ekziston edhe një video. Dëshmitari është Elvis Mataj, ish drejtor tek DIA, pastaj i dorëhequr. Juristi quhet Rezart Ruçi, dhe pas përmendjes së emrit ai ndërhyri në emision, duke pohuar takimin me dëshmitarin. Por nuk ka pranuar se e ka kërcënuar bashkëbiseduesin, por vetëm për t’u informuar dhe për të mbrojtur interesat e kompanisë ku punon. Ideja e denoncimit ishte që Ruçin e kishte dërguar Ilir Meta.

Një ditë para emisionit, sipas faqes online Syri, një sponsorizim i përfolur i familjes Berisha,

moderatori Blendi Fevziu ishte mbi një orë në zyrën e Kryeprokurorit Adriatik Llalla. Kuptueshëm, shqetësimi i tij duhet të ketë qenë nëse kishte ndonjë “pengesë ligjore” mbi përmbajtjen e videos që pritej të shfaqej në emision.

“Çikërrimat” dhe vjedhja e madhe

Gjithsesi, goditja që “nuk po përflitet” dhe aq shumë lidhur me aferën e madhe me emrin CEZ, është

se zyrtarët e lartë të qeverisë Berisha, nën trysninë e ryshfeteve të ÇEZ-it kanë ulur çmimin e shitjes të energjisë për këtë kompani, duke i shkaktuar shtetit shqiptar një dëm prej 30 milionë dollarësh.

Firma e ministrit të Financave Bode dhe kryeministrit Berisha janë shkaktare të një grope nga ato që duhet vite dhe shumë sakrifica për t’u mbushur.

Vetë deputeti Berisha, njeriu që e shiti për 100 mln euro OSSH-në vetëm për të futur letrat në presidencën çeke në kërkim të statusit të vendit kandidat në BE, kërkoi dje në Kuvend “një hetim ndërkombëtar” për veprimtarinë e CEZ-it në Shqipëri dhe personat e implikuar.

Por çështja është se asnjë ndërkombëtari nuk i intereson shumë operacioni CEZ në Tiranë, që erdhi, bëri miliona e iku; përkundrazi, ajo që duhet të veprojë është drejtësia shqiptare. Dhe 30 milionëshi i dollarëve të uljes së çmimet, i bie të jetë vetëm një nga majat e ajsbergut të firmave të rënda që Berisha dhe ministrat e tij kanë hedhur pa asnjë teklif / DITA

*    *    *

Shkreli gjunjëzohet para kritikave

Martin Shkreli 

Turing Pharmaceuticals - Daraprim

Drejtuesi i kompanisë farmaceutike që u kritikua ashpër për rritjen e çmimit të ilaçit Daraprim me më shumë se 5 mijë për qind, tha të martën se do të ulë koston e ilaçit që shpëton jetë njerëzish.

Martin Shkreli nuk tha se sa do të jetë çmimi i ri, por tha se vendimi do të merret gjatë disa javëve të ardhshme.

Ai tha në programin NBC News se vendimi për të ulur çmimin ishte një reagim ndaj zemërimit mbi rritjen e çmimit të ilacit nga 13.5 dollarë në 750 dollarë për pilulë.

"Po ky është absolutisht një reagim – u bënë gabime në lidhje me shpjegimin për të ndihmuar njerëzit të kuptojnë se përse ne e morrën këtë veprim. Mendoj se ka kuptim të ulet çmimi në përgjigje të zemërimit që u përcoll nga njerëzit," tha zoti Shkreli.

Kompania Turing Pharmaceuticals e Nju Jorkut bleu ilaçin nga kompania IMPAX Laboratories në muajin gusht për 55 milionë dollarë dhe e ngriti çmimin . Shkreli tha të martën se çmimi do të ulen për të lejuar kompanisë të mbulojë koston ose të bëjë një fitim të vogël.

Shoqata e Sëmundjeve Ngjitëse dhe ajo për virusin HIV kundërshtuan rritjen e çmimeve, duke thënë se "kjo kosto është e pajustifikueshme për popullatën e cenuar të pacientëve në nevojë të këtij ilaçi."

Kandidatja demokrate për presidente, Hillari Klinton ishte në mesin e atyre që shprehën zemërim për rritjen e çmimeve. Të martën ajo paraqiti një plan që do të kufizojë shumën e parave që pacientët duhet të paguajnë nga xhepi për barnat çdo muaj.

32 vjeçari Martin Shkreli është një investitor amerikan me origjinë shqiptare i specializuar në investimet në sektorin e farmaceutikës. Ai është themelues i kompanisë farmaceutike Turingdhe më parë ka qënë bashkëthemelues i firmës financiare, MSMB Capital Management, e specializuar në metoda investimi me rrezik të lartë me shpresën për të realizuar fitime të mëdha.

*    *    *

Arian Adhami, Inspektor i mishit të derrit në Agjencinë e Konsumatorit

Ish-truproja i Berishës, Arian Adhami, Inspektor i mishit të derrit në Agjencinë e Konsumatorit

Këshilltarët bashkiakë të PD-së kanë zbuluar (ndoshta pa dashje, nga mosdija) një tjetër çudi të ish kryetarit Lulzim Basha dhe emërimeve pa kriter që ai ka bërë në katër vjet.

Ata kanë vërtetuar edhe një herë se administrata e Bashkisë së Tiranës dhe të gjitha drejtoritë në varësi të saj kanë qenë kthyer në një oaz për militantët e Partisë Demokratike.

Pavarësisht formimit të tyre profesional, ka mjaftuar tesera e partisë apo lidhjet direkt me ish-kryetarin e bashkisë, për të zënë vende pune që kishin ndikim direkt te jeta e qytetarëve. Kështu, këshilltarët e PD zbuluan se një nga ish-badigardët e njohur të ish-kryeministrit Sali Berisha, Arian Adhami, rezulton i punësuar në Agjencinë për Mbrojtjen e Konsumatorit si inspektor i mishit.

Këtë fakt e ka denoncuar vetë kryetari i Bashkisë, Erion Veliaj, i cili ka marrë shkas pikërisht nga revolta që këshilltarët demokratë në Këshillin Bashkiak shprehën për vendimin për largimin e Adhamit nga puna.

“Arian Adhami është ish-badigard i Saliut në 21 janar. Çfarë inspektor mishi është ky, s’e kuptoj?! Ky është inspektor i mishit të derrit për Bashkinë e Tiranës? Tani, o ka inspektuar mishin e derrit kur ka qenë truproja i dikujt në kryeministri, ose është bërë inspektor i mishit të derrit tani, por me titullin inspektor mishi derri, i rrethuar me kallash, ndërkohë që Tirana qelbej erë dhe asnjë mish nuk inspektohet. Mos u bëni qesharakë”, deklaroi Veliaj në mbledhjen e Këshillit Bashkiak.

Ndërkaq, Veliaj tha se emërimet politike në Bashkinë e Tiranës nuk mbyllen me kaq. Edhe ish deputeti i PD, Ndue Paluca, punon në Agjencinë e Mbrojtjes së Konsumatorit si përgjegjës veterinar edhe pse profesioni i tij është agronom dhe jo veteriner.

Madje, edhe një inspektor policie është emëruar si veteriner në të njëjtën agjenci.

“Mos u bëni qesharakë dhe mos merrni në mbrojtje idiotësi monumentale si kjo që vazhdoni të bëni. Ky njeri s’ka lidhje të inspektojë mishin e kalamajve në Tiranë, s’është fare veteriner, s’është fare agronom, nuk ka lidhje fare me inspektimin. Ju më thoni që kjo është shkelje e të drejtave të njeriut?! E dini kush është shkelje e të drejtave të njeriut? Kjo ditë, kjo është shkelje e të drejtave të njeriut, rrethuar me kallash dhe vrit njerëz me plumba në mish”, tha Veliaj.

*    *    *

A ka një numër të saktë të shqiptarëve në botë?!

Për afro 50 vjet me radhë të sundimit i regjimit komunist Shqipëria e mbyllur në guackën e tij “si i vetmi vend socialist në botë” nuk e njohu emigracionin e jashtëm. Dhe as bëhej fjalë të ishte në strategjinë e tij një gjë e tillë. Kurbeti kishte mbetur vetëm në folklor, si një plagë shoqërore historike. Emigrimi konsiderohej si një akt tradhtie i dënueshëm me vdekje ose burgim pa afat. Aparati represiv i regjimit ideologjik Marksist-Leninist të Enver Hoxhës kontrollonte nga afër të gjitha aspektet e jetës shqiptare, duke bindur shtetasit e këtij vendi, që ata jetonin në një parajsë komuniste. Fatkeqësisht për regjimin, shumë shqiptare gjatë viteve të fundit të komunizmit, patën mundësi të shikonin një parajsë tjetër alternative, gjatë ndjekjes fshehurazi të televizionit italian.

Në mungesën e një statistike të saktë, si në vendin tonë, por edhe në vendet pritëse, ku ka shumë emigrantë të pa legalizuar, mendohet se 1/3 popullsisë janë jashtë.

Tashmë emigracioni nuk konsiderohet si një plagë, me gjithë problemet e shumta që mbart në vetëvete, por si një zgjidhje sociale. Të ardhurat nga emigracioni në periudhën e tranzicionit kanë ëmbëlsuar bukën e familjeve shqiptare.

Një llogari e vështirë

Në një shkrim të paradokohëve të shqiptaro-amerikanit Geri Kokalari jepen të dhëna për numrin e shqiptarëve si atyre brenda vendit, brenda trojeve shqiptare ashtu edhe atyre që jetojnë nëpër botë, si për ata që kanë gjak shqiptari, ashtu edhe emigrantët e sotëm. Po t’u referohesh të  dhënave demografike të tij, studimeve të ndryshme, por edhe burimeve historike tonat dhe të huaja, si dhe po të vësh një çikë në punë mendjen me disa llogari të përafërta, rezulton se në gjithë botën numërohen mbi 15 milionë shqiptarë. Në këtë numër nuk janë të gjithë shqiptarë autoktonë, apo emigrantë, por ka edhe nga ata që kanë me breza të shpërngulur, të asimiluar në atë farë mënyre që nuk mund t’i quash më shqiptarë, pasi jo vetëm që s’kanë lidhje me dheun dhe të afërmit e tyre, por kanë harruar edhe gjuhën. Në një farë mënyre nuk di si të bësh, t’i futësh këta në llogari apo jo.

Pa një evidencë, pa një regjistrim zyrtar!

Psh, thuhet se në Turqi banojnë 5 milionë shqiptarë. Po të marrësh parasysh lëvizjet e shqiptarëve në shekuj në këtë vend, lëvizjet me forcë të kosovarëve dhe çamëve, ndoshta janë edhe më shumë, por po të marrësh parasysh gjendjen faktike sa ata ndihen apo janë në të vërtetë shqiptarë, ky numër mund të jetë më i vogël. Në Greqi jepet shifra prej 1 milion shqiptarësh, që po të bësh disa lidhje logjike të thjeshta matematikore, llogaria të del se atje, bashkë me ata me gjak shqiptari, shifra mund të jetë shumë më e lartë. Para disa ditësh, Presidentja e Këshillit të Shoqatave shqiptare të Greqisë, deklaroi në Parlamentin Grek:  “Ne jemi 700 000 shqiptarë në Greqi. Përse nuk e dini ju zotërinj? Ne duam të na ndihmoni. Emigrantët shqiptarë kanë dhënë shumë për ekonomisë greke. Ne paguajmë taksat dhe sigurimet. Ne kemi ndërtuar Greqinë, kemi mbajtur fëmijët dhe prindërit tuaj”. Pra, sipas saj, në Greqi janë 700 mijë emigrantë. Po shqiptarët e më parshëm, arvanitasit, çamët e mbetur atje, vllehët e shpërngulur me forcë nga Shqipëria, numëri mund të jetë shumë më i lartë.

Ne si shtet nuk kemi struktura të tilla që të dinë për fatin e shqiptarëve, qoftë të hershëm (të dinë historinë dhe ecurinë e tyre), qoftë për emigrantët e rinj (të 20 viteve të fundit), për të cilët shteti ka detyrime. Më e pakta e të paktave ishte të kishte një evidencë të saktë të numrit të tyre, të vendndodhjes, të statusit me një apo dyshtetësi, shkallës së asimilimit etj.etj.

Të vetmet të dhëna zyrtare për shpërndarjen e shqiptarëve në botë janë regjistrat e CIA-s, edhe këto të pra pesë vjetëve. Sipas statistikave të fundit të CIA-s, në librin e të dhënave “FactBook”, rezultojnë 3 milionë 800 mijë shqiptarë. Ndërkohë në Kosovë janë rreth 2 milionë e tetëqind mijë shqiptarë autoktonë. Në Maqedoni llogaritet që shqiptarët të venë në 1 milion e pak. 1 milion jetojnë dhe në Greqi.

Ku janë shqiptarët?!…

Demografë të ndryshëm, studiues, historianë japin shifra kondradiktore si këto që dhamë më lartë, por po të bësh një mesatarizim del po aty. Sipas të dhënave të tyre del se në Turqi llogaritet të jenë rreth 5 milionë shqiptarë. Sigurisht kjo shifër nuk përfshin të gjithë shqiptarët që kanë ikur nga trojet e tyre, por edhe shqiptarët që janë shkrirë me popullsinë vendase. Numri më i madh i shqiptarëve është në Stamboll, ndërsa pjesa tjetër është shpërndarë përgjatë kufirit turko-sirian. Ndërsa në Mal të Zi, sipas statistikave, jetojnë rreth 200 mijë shqiptarë, 70 mijë shqiptarë jetojnë në Serbi, në krahinën e Preshevës.

Të hidhemi tani pak më larg. Që nga emigrantët e parë në fillim të shekulli të kaluar e deri më ditët tona, në Amerikë llogaritet të jetojnë rreth 300 mijë shqiptarë. Ndërsa në Evropë duket se ka një shpërndarje “të rregullt” të emigrantëve shqiptarë me diferença të vogla. Kështu në Gjermani emigrantët shqiptarë nga Shqipëria, Kosova, Maqedonia Mali i Zi llogaritet të jenë rreth 300 mijë. Austria është një tjetër vend me numër të konsiderueshëm shqiptarësh, rreth 300 mijë të tillë. 200 të tjerë, sipas të dhënave të shoqatave ndërkombëtare që merren me emigracionin, jetojnë në Gjermani dhe po 200 mijë në Zvicër. Po ashtu edhe emigrantët që janë larguar nga trojet shqiptare drejt Kandasë llogaritet të jenë rreth 25 mijë. Rreth 100 mijë shqiptarë jetojnë në Francë, ndërsa 50 mijë të tjerë në Spanjë.

Vizat, megjithëse një masë e vonuar, përsëri fitore

Vendosja e regjimit të vizave, që mundësoi lëvizjen e lirë të shqiptarëve nëpër Europë, megjithëse e vonuar, qe një fitore e madhe për shqiptarët. Tani ata mund të udhëtojnë të lirë nëpër Europë dhe botë, pa u denigruar si deri dje dhe pa kërkuar rrugë dhe mjete mesjetare dhe të rrezikshme për të lëvizur.

Valë e re emigrimi të  paligjshëm për në Gjermani

Gati 80 mijë shqiptarë kanë shkuar këto kohët e fundit në Gjermani, një pjesë e mirë janë kthyer dhe pjesa tjetër është gati për t’u kthyer. Në emër të refugjatëve të luftës nga Siria, trafikantë dhe spekulatorë të trafikimit të qenieve njerëzore në Shqipëri, por edhe në vendet e Bashkimit Evropian, Spanjë, Francë, Gjermani, kanë shfrytëzuar rastin për lulëzimin e biznesit të tyre famëkeq. Europa sot përballohet me një problem të madh, pritjen e refugjatëve nga Lindja e Mesme, por edhe nga vendet e Ballkanit. Masat e marra deri tani nuk janë efikase. “Zonat e Sigurta” si Shqipëria dhe disa vende të Ballkanit perëndimor nuk janë aspak të sigurta, Greqia, Maqedonia, Hungaria po ndeshen me valë  të papërballueshme emigrantësh, ashtu siç edhe dita ditës po mbushet Europa. Zgjidhja me sa duket është e vështirë, por edhe rreziku është iminent për Europën.

Ku janë shpërndarë 15 milionë shqiptarët

Në Shqipëri………3.800 milionë

Në Kosovë……….2.6 milionë

Në Turqi…………..4-5 milionë

Në Maqedoni……1 milion

Në Greqi………….1 milion

Në Itali……………500 mijë

Në Mal të Zi…….200 mijë

Në SHBA…………300 mijë

Në Gjermani………200 mijë

Në Francë………….100 mijë

Në Spanjë………….50 mijë

Në Kanada………..200 mijë

Në Australi………..100 mijë

Në Belgjikë………..100 mijë

Në Austri……………300 mijë

*    *    *

Jeta e fshehtë e Roberto Saviano në New York

Uilliam Brenan

Menjëherë pasi gazetari investigativ italian, Roberto Saviano, mbërriti në Nju Jork në vjeshtën e kaluar, iu dha në dorë një hartë e pazakontë. Ndryshe nga guidat tipike turistike, ajo ishte prodhuar enkas për të nga autoritetet italiane, dhe shënonte vende të cilat Saviano duhej t’i shmangte – shumë prej tyre dyqane dhe restoranteve të drejtuara nga emigrantët italianë, të dyshuar për lidhje me mafien. E megjithatë vendet e ndaluara, duken tepër joshëse për të. Përshkrimi i mafies napolitane në librin e vitit 2006 “Gomora”, ka shitur më shumë se 10 milionë kopje në 50 gjuhë të botës.

Një version kinematografik i vitit 2008, u kandidua për Globin e Artë, ndërsa një serial televiziv ishte më i shikuari në Itali vitin e kaluar. Saviano u rrit në një qytet të infektuar nga mafia afër Napolit (ai pa për herë të parë trupin e një viktime në rrugë kur ishte 13-vjeç), dhe denoncimi i tij ishte personal dhe i rreptë. “Gomora” tregoi tmerret e Kamorrës (siç njihet në Napoli mafia lokale), në një mënyrë që shkatërroi mitin e mbretërimit të mafies: në vend të kodeve të nderit, ai ofroi fëmijët ushtarë dhe trupat që treteshin në acid klorhidrik.

Duke vepruar kështu, ai i detyroi shumë italianë, të përballesh sërësh me realitetin e tmerrshëm të mafies. Megjithatë, për shkak të zemërimit por edhe famës që shkaktoi “Gomora”, një prej trashëgimive më të qëndrueshme të librit, ka qenë efekti i tij mbi jetën e Savianos. Pasi disa nga kamorristët e përmendur vazhdimisht në libër e kërcënuan me vdekje, Savianos iu caktua një eskortë e armatosur e policisë. Ai i kaloi 5 vitet e ardhshme duke u endur nëpër Itali, mes shtëpive të sigurta dhe kazermave të policisë, gjatë gjithë kohës i fshehur në ambiente të mbyllura.

Ai do të bëhet një anëtar i “komunitetit të personave të shoqëruar” – termi i tij për grupin e shkrimtarëve dhe gazetarëve, përfshirë edhe mikun e vet të ri Salman Rushdi, të cilët janë të detyruar të jetojnë nën mbrojtje. Në pranverën e vitit 2011, ai s’mundi të vazhdonte më në atë mënyrë. Ndaj u nis për në Nju Jork, duke shpresuar të rifitonte njëfarë lirie; prej atëherë qyteti është bërë baza e tij e “mërgimit”, siç thotë ai. E takova Savianon në zyrën “West Village” të Penguin, botuesit të tij amerikan, një të premte me një të ftohtë të hidhur në fund të shkurtit, ditën e tij të 3060 që jetonte nën mbrojtje. Do të xhironin një video promovuese për përkthimin në anglisht të “ZeroZeroZero”, librit të parë investigativ të Savianos që nga koha e “Gomorrës”. Saviano e ka kaluar shumicën e kohës pas librit të parë, duke folur nëpër televizionet italiane, ku ai foli në mënyrë dramatike, sikur të kishte përgatitur që më parë linjat e romanit të ri. Në “ZeroZeroZero”, ai hedh vështrimin tej mafies napolitane, tek tregtia globale të kokainës. Ambicia e tij, shpjegoi ai para kamerës, ishte t’i tregonte lexuesit se krimi i organizuar “është një pjesë e jetës suaj, është shumë pranë jush”. Ai kishte shkruar librin “për hakmarrje” dhe “ jashtë çdo lloj makthi”, tha ai, duke shtuar, “Unë me të vërtetë shpresoj ë publiku e kupton çmimin e gjakut, që kam paguar për të shkruar këto gjëra”. Pasi u botua “Gomora”, prindërit e Savianos u detyruan të fshihen; thuajse të gjithë miqtë e tij e braktisën. I vetmuar dhe i brejtur nga keqardhja për atë që i kishte bërës jetës së tij, Saviano mendoi të mos shkruante më kurrë. Por pasi kjo ndjesi iu largua, ai u kthye përsëri tek shqetësimet e tij të vjetra. “ZeroZeroZero” tregon historinë e ngritjes së përgjakshme të karteleve kolumbiane dhe meksikane, që kontrollojnë tregun global të kokainës, duke i lidhur ata me një mori të bashkëpunëtorësh të largët:bankat në Wall Street, mafian kalabreze, marinarët në Greqi, djalin e një ish-presidenti të Guinesë. Ashtu si tek “Gomora”, Saviano nuk kursen asnjë detaj të frikshëm. Libri është plot me rastet e informatorëve të vrarë të policisë, si dhe me gjymtyrët e tyre të prera.  Saviano e përfundon “ZeroZeroZero” me një këshillë ndaj politikës, për mënyrën sesi të shkatërrojë kartelet e drogës: “legalizimin e plotë” të drogës. Ai e di se kjo është një ide që ka pak mbështetës. “Gjetja e kokainës në një farmaci? Sigurisht, nuk është vizioni i një shoqërie të përsosur”- më tha ai. “Por me kalimin e kohës do të shkatërrojë tregtinë e drogës”. Kur, gjatë shkrimit të “Gomorra”-s, Saviano deshi të bënte të qartë se mafies kishte futur duart edhe në industrinë italianë të modës, ai punoi në lagjen e tij në një dyqan të tillë të lidhur me Kamorrën; kur donte të tregonte vilën e një mafiozi, ai hynte fshehurazi në një prej tyre (dhe largohej me shpejtësi nga banja). Edhe në New York, ku fama e tij nuk është aq e madhe, disa njerëz e njohin. Kur Saviano u jep mësim të rinjve në Nju Jork, ai përpiqet të qëndrojë brenda radarit të sigurisë, ndërsa shmang paraqitjet publike nga frika e shkeljes së udhëzimeve të përcaktuara nga policia. Paraqitja e vetme publike e tij në qytet, ndodhi në nëntor të vitit 2011, gjatë protestave të lëvizjes “Occupy Wall Street”. Ai donte të mbante një fjalim mbi krizën financiare në bazën e lëvizjes, në Manhatanin e Ulët. Edhe pse autoritetet e paralajmëruan të hiqte dorë, ai shkoi i rrethuar nga një rrjet agjentësh të sigurisë. Menjëherë pas kësaj, më tha, u detyrua të kthehej në Itali për gjashtë muaj. Ai më deklaroi se e kupton, se mund të detyrohet të lërë sërish Amerikën në një moment të caktuar, dhe gjejë një vend tjetër ku të jetë më i sigurt. Saviano e nxori edhe pasaportën, duke e kthyer nga pjesa e pasme për të treguar vizat e skaduara. “Ndoshta Zvicra, Kanadaja apo Franca. Unë gjithmonë e kam një plan B në kokën time”- tha ai.

*    *    *

Napoli i Hysajt shkatërron Lazion (Video)

Napoli shkatërron Lazion pasi e mposhti me rezultat 5:0 në javën e katërt të Serie A

Napoli i mbrojtësit shqiptar, Elseid Hysaj, ka shkatërruar Lazion e Etrit Berishës pasi arriti ta mposhtë me rezultat të thellë 5:0.

Golat për Napolin i shënuan dy Gonzalo Higuain, (14’ e 59’), Allan (35’) Lorenzo Insigne (48’) dhe Manolo Gabbiadini (79’).

Vlen të theksohet se mbrojtësi i Kombëtares shqiptare, Elseid Hysaj luajti 90 minuta në këtë takim duke bërë një paraqitje mbresëlënëse.

Pas kësaj fitoreje, Napoli pozicionohet në vendin e 11 në tabelë me pesë pikë, derisa Lazio në vendin e 10 me një pikë më shumë se Napoli.

*    *    *