Pse nuk qesh o rob Zoti?

fb.com/bledi.mane

instagram.com/bledimane

Mbylla deren e dhomes lehte te mos beja zhurmen tipike te mysafirit qe largohet. Ne kubene e ashensorit qe zbrisnin ne holl me mua edhe 4 gra te veshura me burka te zeza. U dukeshin vetem syte por lexoje kollaj perzemersi. Parfumet e tyre shkembenin aromat me njeri-tjetrin dhe atmosfera orientale te peshtjellonte. Drita e verdhe e ashensorit pulsoi numurin zero e ndersa dera u hap, grate me lejuan te dilja une i pari me bagazhet e mia. Shukren-ua ktheva respektin duke folur ne gjuhen e tyre dhe te gjitha qeshen vetem me syte.

Ne sportel u bene burokracite e rastit dhe pasi dorezova celsin nje pershendetje ne 5 zera te ndryshem me falenderuan. Mirardhsh perseri-ma kthyen anglisht dhe veshtrimet e atyre vajzave e djemve te sportelit me percollen deri te dalja. Afshi qe leshonte perjashta dielli i Gjirit Persik me perkedheli per here te fundit ndersa shoferi i taksise qe priste me automjetin e kuq ndihmoi sa mundi.

Qeshi, me foli perzemersisht dhe me mbylli edhe deren e pasme. Rojet e sigurise se hotelit qe qendronin para hyrjes valviten duart e tyre ne ajer dhe nga xhami i deres se pasme ua lexova mes buzeve fjalen “Rruga e mbare”.

Ishte dita ime e fundit ne Dubai dhe gjate rruges per ne aeroport tek sodisja qytetin futurist dukej sikur po lija pas dicka qe nuk do e gjeja dot kollaj ne vendin tim. Edhe ne aeroport fytyra qe qeshnin, mikpritje, sherbime ekselente dhe keto stolira nuk me munguan as ne bordin e aeroplanit te Emirates. 6 ore nga kontinenti Aziatik drejt Evropes ishin 360 minuta njerezore me respekt dhe qeshje.

Fytyra te qeshura pa fund nga gjithe stafi i kompanise. Nderkohe tranziti ne aeroportin e Romes fatmiresisht nuk ishte i gjate dhe papertuar u shfaqa ne hyrjen e fluturimit per ne Tirane. Nata laciane e Fiumicinos dukej sikur kontraversonte gjendjen time shpirterore dhe mendore qe solla nga shkretetira plot jete e Dubait.

Edhe sikur te kisha ngaterruar fluturimin ishte e lehte ta kuptoje se po shkoje ne Tirane. Pasagjere te cuditshem!-mendova tek shikoja fytyra te vrenjtura. Asnje nuk qeshte te gjithe shikonin te gjithe venger e plot egersi. Veshtrimi fillonte nga cantat dhe porsi 3D perfundonte te bythet e grave. Autobuzi na. Coi shpejt ne aeroplanin e Alitalias. Zhurma tipike e sistemimit te bagazheve neper raftet siperkoke kishte tingull tjeter dhe me te forte. Kesaj here edhe kompania Alitalia kishte bere kompromisin e rradhes. Stafi i saj me katastrofe se pasagjeret. Rende pasagjeret, rende stjuardesat. Vrenjteshin pasagjeret, arrogante stjuardesat.

Me naten mbi krye dhe dritat e Romes poshte kembeve u nisem drejt Tiranes. Edhe ta kishe porositur nuk do ishe kaq me fat. Nje vocerrak qante shqip ndersa e ëma i bertiste italisht. Sado birra te pije nuk te dalldisnin dot me shume se muhabetet me ze te larte dygjuheshe te pasagjereve dhe per tiu largua mjedisit minimalist te aeroplanit shpetimi yt eshte tia fusesh nje shurre e te rrish pak gjate vetem ne tualetin andej nga fundi. Por kur cohesh dhe ecen drejt te vetmit korridor ne aeroplan, edhe dehja spontante anallohet, edhe shurra te mbetet pezull ne gurmazin e fshikesez se urines. Nga te dy krahet forma te çuditshme kokash dhe fytyra te vrenjtura qe te shohin sikur po parakalon veshur me breket e Bleona Qeretit qe pataksi Kalifornine 2 vjet me pare. Mire ne toke por as ne ajer nuk qeshin shqiptaret?

Rinasi ne mesnate eshte nje melodi e trishtueshme. Pasagjeret shqiptare qe shtyhen kush te vulose i pari pasaporten e tij dhe fytyra policesh qe duken ashiqare qe partite ne pushtet i kane sjelle nga rrethet per qoken e rradhes.

Mynxyre udhetimi, mynxyre edhe pritja. Fytyrat e te gjitheve neve jane stampuar model serie dhe rrudhat qe fillojne nga balli e derdhen deri poshte qafes nuk njohin as moshe, as krahine e as gjini.

-Ku ishe, te pyet polici arrogant dhe zeri i tij me timber Laberie deperton nëpermjet frengjise se xhamtte te sportelit. Ti i mermerit i drobitur nga fukarralleku shpirteror dhe facial e pasi degjon nje goditje vule mbi pasaporte e merr shkujdesur dhe hyn ne Atdheun tend.

E paevitueshme te lexosh ngjitur ne sportelin e policit nje leter me germa te ndezura: “Une ministri i Rendit Sajmir Tahiri ju kerkoj te mos hezitoni per cfaredolloj shqetesimi te me telefononi ne numurin tim personal 0682052748 “.

Ndal nje moment dhe bej te nxjerr telefonin e ti flas me ze te larte ministrit Tahiri:

-Ej minister, ej rilindas pse nuk i arreston keta shqiptaret qe s’dine as te sillen e s’dine as te qeshin?

Kthej mendje dhe vazhdoj rrugen. Cfare me duhet te trazoj ujerat? Sipas statistikave ministri duhet te arrestoje 3 milione shqiptare. Ku kane vende burgjet tona per kaq shume kriminele? Po gardiane e rroje kush do jete valle?

*    *    *