Grusht shteti nga Arben Imami?

Nga Bledi Mane/Gazeta Tema - 14 korrik 2013

imazhe shqip 

1./ Dje, të mërkurën e parë të 2013-s, kundroja i vëmendshëm herë internetin e herë ekranin e televizorit. Pas mesdite, lajmet që vinin nga Stambolli dhe Kajro kishin brenda veç informimit edhe një lloj sadisfaksioni. Ta ndjekësh kaq lajme të forta ndërkombëtare nga Shqipëria të bëjnë të mendohesh gjatë e të psherëtish:

- "Ky vendi i ynë do të prodhojë ndonjë herë veç scoop-eve të rënda edhe pak tharm qytetërimi?”

Betejat këmbëngulëse të protestuesve në Turqi nisën si fillim në mbrojtje të hapësirës së gjelbër Gazi e më pas u politizuan si për t’i treguar Erdoganit se kafshimi i lirisë së qytetarëve dhe zgjatja e pushtetit të lodh, të konsumon dhe arroganca rrezikshmërisht; t’i sekularizon ambiciet e shfrenuara. Pavarësisht se paralel me protestuesit, kryeministri turk nxori në shesh miliona përkrahësit e tij duke të kujtuar post 21 janarin shqiptar, ende frika se qeverisjes së tij iu plasarit uniformiteti mbetet tashmë e tutje permanente. Komplotet konspirative të mendjes erdoganase ashtu si çadrat tona pistoletë dhe thikat me helm, mbetën thjesht barsoleta orientale të sfumuara nga mospranimi i bumerangut. Një vend si Turqia, ku ekonomia dhe stabiliteti financiar po i reziston recesionit global e ka tashmë të establishuar një klasë të mesme stabël dhe elitat e saj të vjetra e të reja organikisht përcjellin veç respektit edhe detyrimet ndaj institucioneve të pavarura kushtetuese sepse shtojnë kësisoj më shumë respekt dhe rehati ndaj vetes.

Vendimi i Gjykatës Administrative turke pa ekuivok iu dha të drejtë protestuesve dhe parku i famshëm dhe e vetmja hapësirë e gjelbër në zemër të Stambollit aziatik do të mbetet e paprekur duke rrëfyer në heshtje këmbënguljen e qytetarëve që e duan vendin, lirinë dhe natyrën.

Me një sistem drejtësie autoritativ e aspak servil dhe lapanjoz, Turqia “e kushërinjve” tanë ka ditur të ndajë shapin nga sheqeri dhe pavarësisht se shtrihet në krevatin e dy kontinenteve, kokën me mendjen brenda e mbështet në jastëkun e anës evropiane.

Po në këtë vendin tonë a dini ndonjë vendim gjykate që në kulm krizash ose debatesh të kundërshtojë qeverinë e tu hapë rrugë prospekteve me bazë qytetarie dhe civilizim. Përveç vendimit të famshëm të Gjykatës Kushtetuese në mbrojtje të kufirit tonë  detar asnjë vendim tjetër nuk ka cenuar arrogancën ose gomarllëqet meskine të kujtdo qeverisjeje. Ose mund të kemi vendime qesharake si ai i Zogut të Zi kur gjykatat tona të shpartalluara shprehen vonë, shumë vonë pasi të jetë bërë gjëma ose pasi të ketë ikur për lesh qeveria.

2./ Kajroja e Misirit ia bëri fora përsëdyti. Pranverën arabe të 2011-s e përforcoi me beharin për marshallah të këtij viti. Largoi një Mubarak diktator të konsumuar dhe të zgjedhur jo me votë dhe po me votë i besoi një Mursi-je që kujtoi se nën petkun e besimit zyrtar të vendit do të myslimanizonte edhe autoritetin republikës. 12 muaj kohë ia lanë në dispozicion dhe teksa panë që ekonomia po ngordhte si mumje e balsamosur, teksa panë që kërkonte të berishonte çdo skutë të regjimit dolën protestuan plot dinjitet dhe me shkelm bythëve e rasën te qoshja.

Ashtu si gjykata turke, e cila u ngrit pa frikë e pa droje mbi autoritetin e sforcuar qeverisës, ushtria egjiptiane tregoi edhe një herë se kur kandari i pushtetit anohet artificialisht duhet goditur me shpullën e interesave publike kapadaillëku artificial.

Të mendosh se në këtë shekull të ri monstruozitete liderësh ende vazhdojnë me diktatet demode duke justifikuar regjimet e tyre me emfasizëm biblash, kuranësh apo integrimesh të deformuara evropiane, të vjen të protestosh e të rrezikosh dyfish.

Dhe ja ku jemi duke pyetur veten:

-Po në këtë vendin tonë a dini të kemi ndonjë ushtri autoritative mbi palët dhe të zgjidhë situatat e vështira provizorisht?

Imagjinon dot dikush kur prokuroria urdhëronte arrestimin e krerëve të Gardës më 22 janar 2011 ndërsa bëhej palë me vrasësit policia strukej e frikur në kryeministri.

Imagjinoni sikur Arben Imami me urdhër arrestet në dorë të shkonte e të çonte zvarrë ne qeli patriotët snajpera të doktorit?

Imagjinoni sikur autoriteti i shtetit të komandohej nga ushtria jonë deri në zgjidhje situatash apo zgjedhje të parakohshme?

Eh mor daje, çfarë llafos dhe unë.

Ushtria jonë e NATO-s shet me para në dorë misionin e një kapiteni që shkon të luftojë në Kabul. 

  

Ushtria jonë gërdecon e vret për të fituar me vdekjen, tenderos si mos më keq brekët, fasulet dhe orizin e ushtarëve. Punëson militantët mbi bazë dialektologjie dhe pushon e shkatërron gjeneralët e saj pse janë më të aftë e më të lexuar se Jar Nishani që e zuri barku duke ngrënë një sufllaqe në Tel Aviv. Dhe ec e prit ndonjë grusht shteti nga Shtabi ynë i Përgjithshëm që e le punën qysh në 12 të drekës dhe i ke gjithë ditën duke pirë makiato te Taiwan-i.

Lodhu kot o Bledi Mane duke u bërë moral vetes dhe lexuesve. Lodhu kot, por të paktën fati vonon, por nuk harron të shfaqet. Ne nuk kemi sistem të pavarur dhe efiçent drejtësie, ne nuk kemi ushtri autoritative dhe profesioniste si e egjiptianëve. Ne ashtu dembela në dukje tolerojmë dhe më pas shpërthejmë. Më 1997-n ishte gjenerali Arben Imami që ngriti pushkë ndaj Mubarak Berishës ndërsa më 2013 u qërua me grushtin e fortë të votës Mubarak Berisha bashkë me Mursi Imam bajalldinë.

*fb.com/bledi.mane

twitter.com/blediMANE

imazhe shqip

*   *   *