Lule zim Basha - Kryetar i PeDe

Me Lulin timonier

dhe mendjen vizionare 

anija e PeDe

mbi dallgë fitimtare!

*  *  *

Ëndrra Vazhdon ...

*   *   *

Dr. Flamur Noka

*   *   *

King Me

                   
                                       
               * * *

... that's Life, is Beautiful!

* * *

Unioni Europian i Xhudos sulmon Ramosin: Ajo teknikë është e ndaluar edhe te ne

Pas penalltisë së Ronaldos kundër Juventusit, ndërhyrja e Ramosit në dëm të egjiptianit Salah ka marrë një vëmendje të jashtëzakonshme. Dëmtimi i lojtarit të Liverpulit është bërë viral dhe qëndrimet për ndërhyrjen e mbrojtësit të Realit kanë qenë nga më të ndryshmet.

Por mjaft i veçantë është qëndrimi në Twitter i Unionit Europian të Xhudos, që ka ironizuar kështu me gjestin e kapitenit të Realit të Madridit: “Arm-lock” është një teknikë e ndaluar në xhudo, kurse në Champions mjafton për të fituar trofeun”.

Një reagim shumë i veçantë ndaj veprimit të futbollistit spanjoll, që është vënë në shënjestër për faktin se mund ta ketë bërë qëllimisht atë ndërhyrje për të dëmtuar lojtarin më të rrezikshëm të ekipit kundërshtar.

*   *   *

I have a dream

I Have A Dream

Sala ka një Ëndërr

(Mall për vendlindjen)

Ervin Salianji Lozhan Korçë

Anusi në pranga

of aman, aman

as brekët prej hekuri

s’i bëjnë derman!

Qejf për burgaxhinjtë

që mezi e pritën

ja vënë Salianjit

sikur ja vënë Gridës!

*   *   *

Klevis Fahri Balliu

*   *   *

Duke i puthur dorën xha Etemit, kur luan Shostakoviçin…

Kur shkova për herë të parë në Lugano, në hotelin e Pacollit, ai më tregoi me krenari një plak mbi të 85-tat, i cili vinte vërdallë lokalit duke i shërbyer klientelës shumëngjyrëshe.

“Vjen që në pesë të mëngjesit – tha Behgjeti – e la restorantin e tij në moshën 75-vjeçare dhe erdhi këtu, prej asaj kohe ai është si plaku i shtëpisë, megjithëse i ka kaluar me kohë të 80-tat, fluturon me shpejtësi nëpër tavolina duke qenë vërtet i zoti i shtëpisë”.

Mbeta i nemitur, ndoshta Behgjeti donte të tregonte se ç’bëjnë vërtet zviceranët, qoftë edhe në këtë moshë.

Ia ktheva borxhin në Tiranë pas disa kohësh.

I ulur bashkë me të tek “Sofra e Ariut” i thashë:

“Ja ku është vëllai i atij zviceranit…

Xha Etemi po luante Shostakoviçin…në të vërtetë, i luan të gjitha. E shoh edhe tani duke lozur në një tavolinë rrotull nesh ku, menduar keq, klientët e tavolinës duket sikur po shikojnë një gjë gazmore, por mendjes së xha Etemit, që lundron në universe të tjera, ka shumë mundësi që klientët t’i duken si thëllëza, zogj pylli, dhelpra, lepuj… etj.

Xha Etemin pata rastin t’ia tregoja edhe Mihail Gorbaçovit po tek “Sofra e Ariut”. Xha Etemi nuk kishte asnjë ndjesi se kush ishte para tij, sepse ishte prapë në universin e vet. Por Gorbaçovi jo!

Xha Etemi e inspiroi aq shumë, saqë ai filloi të këndonte për dy orë rresht, vetë, mu përpara xha Etemit.

Xha Etemi, apo zvicerani i Behgjetit?!

“Me kë je – i thashë Begjetit – me zviceranin tënd, apo me xha Etemin?

“Sa të rrojmë, do të mësojmë” – tha Behgjeti, duke shikuar i përhumbur.

“Në fakt, Xha Etemi është një copë Shqipërie, prandaj është më shumë se zviceriani yt”- i thashë.

Xha Etemi nuk është vetëm… Prapa tij vjen një aradhë djemsh, nipash e stërnipash, që kanë mësuar “një çikë” nga magjia e tij…

*   *   *

Dosja Gërdeci:Drejtësia duhet të bëjë drejtësi - Marin Mema

Për të dhjetin vit me radhë familjarët e viktimave të shpërthimit në Gërdec, u drejtuan tek pllakata e vendosur pranë kraterit të dikurshëm.

Ajo është shenja e fundit që përkujton atë që ka ndodhur në këtë fshat në 15 mars të vitit 2008.

Gjithçka tjetër ka ndryshuar, me një kujdes të jashtëzakonshëm, për të mbuluar, fshehur, e humbur çdo gjurmë të asaj mesdite të zezë që mori 26 jetë njerëzish të pafajshëm. Gërdeci duket një tjetër fshat, me trotuarë, më rrugë të shtruara, me shtëpi të reja, e njerëz të shkujdesur…

Në forma e mënyra të ndryshme, politika është përpjekur të ndajë komunitetin e këtushëm, dikund duke përdorur presionin, dikund dëmshpërblimet, duke ofruar punësim e investime të ndryshme, duke shfrytëzuar varfërinë e pamundësinë e tyre, me të vetmin objektiv, imponimin e heshtjes. E gjithë kjo skemë nuk ka pasur në bazë dhembshurinë, apo ndjenjën e pergjegjësisë për këtë masakër, por mbylljen sa më të shpejtë të historisë së Gërdecit.

I mbytur mes interesash të mëdha, përfitimesh marramendëse, korrupsioni e përfshirje deri në nivelet më të larta, kapitulli i Gërdecit, jo pa qëllim është bërë gjithmonë e më i errët. 10 vite më pas asnjë zyrtar nuk është më pas hekurave. Disa me zhurmë, e disa në heshtje u shpallën të pafajshëm, u larguan apo lanë qelitë.

Asnjë zyrtar vërtetë i lartë nuk u dënua, të gjithë i shpëtuan në mënyrat e tyre drejtësisë shqiptare. Pa llogaritur që shefat e vërtetë nuk u hetuan kurrë.

Në përfundim konkluzioni është i njëjtë, 26  njerëz të pafajshëm prehen sot nëndhe, ndërsa për ta nuk mban më pergjegjësi penale askush. Pra Gërdeci gjithnjë e më shumë po kthehet në një rrëfim të harruar.

Aq absurde është bërë gjithçka, sa duket sikur familjarët e viktimave janë ata që kërkojnë diçka të padrejtë. Në fakt edhe mes tyre janë përpjekur të krijojnë ndasi dhe kjo gjë për shumë arsye ka ndodhur.

Janë rrënqethëse përleshjet në gjykatë të Zamira Durdës nënës së Erisonit të vogël që vdiq në moshën 7 vjeçare teksa luante në fshat me biçikletën e tij.

Ajo kërkon drejtësi, vetëm drejtësi për birin e saj dhe asgjë tjetër. Kjo drejtësi i është mohuar, i është rrëmbyer, përkundrazi njerëzit që i vranë djalin enden të lirë, krekosen në ekrane e fryhen krenarë.

Nëse flasim për reformën në drejtësi, për pastrim, për luftë ndaj korrupsionit, për hapje dosjesh, për hetime të reja, për ligj të barabartë për të gjithë atëherë gjithçka duhet të fillojë nga këtu.

Dosja Gërdeci duhet rihapur, e rigjykuar ashtu siç i takon, duke vënë para përgjegjësisë këdo që është lyer e përlyer, që ka fshehur, manipuluar, vrarë, masakruar, korruptuar, ndryshuar e mbyllur këtë ngjarje të tmerrshme.

Të gjithë përgjegjësit duhet të ulen në bankën e të akuzuarve, për t’u përgjigjur jo për një aksident teknologjik siç e përcaktuan, por për vrasje, vrasjen e 26 njerëzve në 15 mars 2008.

Kjo duhet të jetë sfida e parë, sfida e të vërtetës, për të treguar se kjo reformë nuk është si gjithë të tjerat e nuk druhet ballë pushtetit të askujt.

Fundja pikërisht këtë presin të gjithë shqiptarët, që drejtësia më në fund të bëjë drejtësi.

*   *   *

Bac, u Kry! Ramushi ...

*   *   *

Pajtohen pas 5 vitesh Berisha dhe Fevziu

Halli madh

qy i ka xan

u takun

në Abastan

një Koran

e një shtrigan

krejt pa din

e pa iman.

*   *   *

Qingji i mirë pi dy tët'ëma

                                  *   *   *

Lulzim Basha is Forrest Gump

Kryetari i PD, Lulzim Basha ndodhet tashmë mes një kryqëzate të pamëshirshme jo vetëm nga kundërshtarët e tij politikë, por edhe nga njerëzit e tij, deri dje, më të afërt.

Askush nuk e priste që Basha të sulmohej ashpër edhe nga një prej miqve të tij si Damir Fazlliç, i cili nëpërmjet një postimi në twitter qartazi dhe pa dorashka e ka etiketuar Bashën si “politikanin më budalla te Ballkanit”, duke iu referuar me këtë rast skandalit të kreut të PD me lobimin në SHBA nëpërmjet rusëve.

Fazllic përveç komentit ka shkuar edhe më tej duke publikuar edhe linkun e gazetës investiguese “Mother Jones”, lidhur me aferën e Bashës me rusët.

“Pasi varrosi Partinë Demokratike, partinë/lëvizjen që rrëzoi komunizmin në Shqipëri, Forrest Gump*- i Lulzim Basha po vrapon për medaljen e artë. Ai tani është politikani më budalla i Ballkanit, një detyrë që nuk është e lehtë në çdo aspekt”, shkruan Fazlliç.

Miku i Sali Berishës, famëkeqi Damir Fazllic, shtetasi serbo-boshnjak, është hetuar disa herë në Shqipëri si një sekser në afera të ndryshme ndërmjet familjes së Sali Berishës dhe kompanive të ndryshme të huaja.

Fazllic u hetua për pastrim parash në Shqipëri, por çështja e tij iu pushua nga Prokuroria gjatë qeverisjes së Sali Berishës.

*   *   *

Non Abbiamo Armi - Ermal Meta - New Album 2018

9 Primavere

[Strofa 1]

Nove primavere nove inverni altrettante estati

Dopo quegli autunni ci piacevano da matti

Quattro case tre traslochi

Tremilaquattrocento giorni, in due

Libri, storie buone, ti racconto cosa sai stasera

Non mi va di uscire ti va bene cucinare pure due spaghetti due

Se li fai come sai fare tu, va bene

Torno tardi mangia pure non mi devi più aspettare

Spegni quella luce amore fa un casino di rumore

Forse mi alzo forse scrivo nella testa ho una canzone come un temporale

Che non vuole cadere

[Ritornello]

Sono solo lacrime

E non è proprio niente di speciale

Una per ogni passo fatto insieme

Una per tutte quelle notti svegli ad ascoltare

Canzoni d'amore

Quelle che fanno sempre stare male

Una per ogni piccola emozione

I tuoi vestiti in sette borse

Ed una in più perché

Ti voglio bene

[Strofa 2]

Cinema poi pizza e birra passeggiata verso casa

Com'è grande questa Luna che assomiglia a quella nostra

Ti ricordi era bella come te che eri bambina

Adesso sei una meraviglia

Dici che mi devo prender cura di me stesso

E adesso che non è lo stesso adesso che è cambiato tutto

Ma l’unico modo che conosco per volermi bene è attraverso te

Sì, attraverso te

[Ritornello]

Sono solo lacrime

E non è proprio niente di speciale

Una per ogni passo fatto insieme

Una per tutte quelle notti svegli ad ascoltare

Canzoni d'amore

Quelle che fanno sempre stare male

Una per ogni piccola emozione

I tuoi vestiti in sette borse

Da portare chissà dove

Chissà dove

[Bridge]

Lo sai che sta piovendo

Perché ci stiamo lasciando

Altrimenti sai mica pioveva così tanto

E queste nuvole d'acciaio fanno sparire il cielo

Vedrai che tornerà sereno

Domani tornerà sereno

[Bridge]

Sono solo lacrime

E solo senza la si può spiegare

È solo un po' di acqua con il sale

È solo un'occasione per cantare a bassa voce

Una canzone d'amore

Di quelle che ti fanno un male cane

Ma che la scienza non ti può spiegare

Non c'è niente da capire sono lacrime perché

Ti voglio bene

Perché ti voglio bene

Ti voglio bene

Caro Antonello

Caro Antonello

È una giornata di merda

Ma va tutto bene

In fondo respiro ancora

Oggi con la tristezza

Condivido la stanza

Ma c'è un letto solo

Porterò pazienza

Caro Antonello

Adesso dimmi una cosa

Perché una canzone spietata appare come una rosa

Quando è una ferita che scende profonda

Un fiore di cielo

Con radici di terra

Vedi Antonello tu apri bocca e colpisci

Ma queste mie parole sono lacrime di pesci

Di Roma Capoccia, di notti e di esami

Non è rimasto più niente

Ci hai fregati tutti

Ci hanno fatto male, male, male

Le tue canzoni d'amore

Ma almeno mentre si canta

Non si può mai morire

Caro Antonello

Ti sto ascoltando adesso

E anche se mi uccidi

Ti voglio bene lo stesso

Ti voglio bene lo stesso

Ti voglio bene lo stesso

Ti voglio bene lo stesso

Ti voglio bene lo stesso

Ti voglio bene lo stesso

Ti voglio bene lo stesso

Amico mio

Tu che solchi i mari

Hai visto più raggi di sole

Che onde e corsari

È buffo pensavo

A questa vita che è cara

Che per averne anche solo metà

La si paga intera

Hai visto il mio cuore

Il mio cuore di cane

Lo riconosci subito

Perché è quello che morde

Vedi Antonello

Lei manca pure adesso

E anche se mi uccideva

Io che l'amavo lo stesso

Io che l'amavo lo stesso

Io che l'amavo lo stesso

Io che l'amavo lo stesso

Io che l'amavo lo stesso

Io che l'amavo lo stesso

Che cosa faccio adesso?

Ma evviva la vita

Con il suo puzzo e sudore

E anche senza peccati

Lo stesso si muore

Ci hanno fatto male

Le tue canzoni d'amore

Ma almeno mentre si canta

Non si può mai morire

E quindi nanana

E quindi nanana

E quindi nanana

E quindi nanana

E quindi nanana

E quindi nanana

La musica è finita

Perché è finita la fantasia

C'è molta differenza

Fra il trucco e la magia

Gli occhi van lontano

Molto più degli aquiloni

La musica è finita

Ci restano solo le canzoni

E quindi nanana

E quindi nanana

E quindi nanana

E quindi nanana...

Non Abbiamo Armi

[Strofa 1]

Non abbiamo armi per comandare il tempo

È l'esercito dei suoi miliardi di secondi che attraversano tutto

Pioggia bagna i tetti e amori mai iniziati

Che si scontrano e si incontrano negli anni

Gli addii non sono mai violenti

[Ritornello]

Non abbiamo armi

Contro il cambiamento

Ma adesso tu mi puoi proteggere

Dentro ad un abbraccio

[Strofa 2]

Spazio che volevi ma non hai considerato che

Il vuoto è il più pesante fra tutti i pesi

E assomiglia a quelle cose mai avute che volevi

[Ritornello]

Non abbiamo armi

Contro il cambiamento

Ma adesso tu mi puoi proteggere

Dentro ad un abbraccio

[Ritornello 2]

Se anche questa vita può finire

Tutto può succedere oppure a volte niente

E se da adesso in poi non ci vediamo più

Tu abbracciami senza fine

[Bridge]

A cosa pensi mentre vai?

Ogni dolore ti è servito e non lo sai

A costruire il tuo sorriso quel bel sorriso che adesso hai

[Ritornello 2]

Se anche questa vita può finire

Tutto può succedere oppure a volte niente

E se da adesso in poi non ci vediamo più

Tu abbracciami senza fine

[Conclusione]

Non abbiamo armi

Per difenderci dagli altri

Non abbiamo armi

Ma abbiamo queste mani

Che servono da scudi

Non Abbiamo Armi

Full Album/Download Here - Non Abbiamo Armi:

https://itunes.apple.com/it/artist/ermal-meta/316392556

*   *   *

Ermal Meta & Fabrizio Moro - Non mi avete fatto niente - Sanremo 2018

   

*    *    *

Mbi debatin e “patriotëve të vonuar” për detin!

Mbi debatin e “patriotëve të vonuar” 

për detin!

Nga Mero Baze

Ka shpërthyer një histeri e pazakontë e disa patriotëve të vonuar për kufirin detar me Greqinë, nga ata që kanë duartrokitur realisht shitjen e detit tek Greqia nga Sali Berisha dhe Lulzim Basha, dhe kanë duartrokitur po ashtu dy muaj më parë Sali Berishën në parlament, që këmbëngulte se ajo marrëveshje duhet mbrojtur dhe se Edi Rama po na prish me Greqinë.

Së pari, duhet sqaruar se ajo marrëveshje ka vdekur, jo vetëm se është hedhur poshtë nga Gjykata Kushtetuese e Shqipërisë, por edhe se bisedimet e reja janë për të hedhur bazat e një marrëveshje të re. Rezistenca e qeverisë “Rama” ndaj mos-ngjalljes së asaj marrëveshje ka detyruar palën greke të nisë diskutimin për një marrëveshje të re, e cila nuk mbështetet më tek “shelfi kontinental”, siç ka qenë marrëveshja e Berishës me Karamalisin dhe Bashës me Bakojanis.

Pra, bëhet fjalë për hedhjen e  bazës së një marrëveshje të re, e cila është jo vetëm e pakrahasueshme me konceptin e marrëveshjes së Berishës dhe Bashës, por është edhe në një fazë fillestare, mbi të cilën duhet të operohet më pas me ekspertë dhe instrumentat e tjera të diplomacisë së dy vendeve.

Fjalia e parë që duhet të themi, është se Shqipëria detyroi Greqinë të grisë marrëveshjen me Berishën dhe të pranojë të bëjë një marrëveshje të re. Dhe kjo e ka mërzitur Berishën, që humbi bastin e para dy muajve, kur tha në parlament se ajo marrëveshje do realizohet.

Së dyti, deklaratat e Kotzias me terma “ambigue”, janë nisja e një fushate politike nga ana e tij brenda vendit, për të përgatitur opinion publik grek për kthimin pas të pazarit me Berishën. Fjalia e tij për 12 milje shtyrje të kufirit detar, dhe akoma më keq, nxitimi nga “patriotët” tanë që kanë duartrokitur Berishën, për të bërë llogari me sipërfaqe, duke u nisur nga një vijë në hapësirë, është qesharake.

Konventa për  të Drejtën e Detit e vitit 1982 (UNCLOS), e cila njihet ndryshe si Kushtetuta e Deteve, parashikon në nenin  3, se shtetet bregdetare, mund të shtrijnë gjerësinë e ujërave të tyre territoriale deri në 12 milje detare.

Në këtë hapësirë detare shteti bregdetar ushtron sovranitet të plotë territorial.

Këtë shtrirje të detit territorial, shtetet e shpallin me ligj të brendshëm, të cilin duhet ta depozitojnë në Kombet e Bashkuara. Shqipëria e ka deklaruar dhe depozituar në OKB këtë shtrirje prej 12 miljesh detare në vitin 1970 dhe rikonfirmuar në vitin 1990.

Ndërkohë, një fakt i tillë nuk është marrë në konsideratë nga qeveria “Berisha” kur negocioi marrëveshjen ne 2009.

Sa më sipër, është e qartë që shtrirja e detit territorial nuk mund të përcaktohet në marrëveshje mes dy palëve, por me ligj të brendshëm, dhe kaq është gjithë ajo që kemi dëgjuar nga Kotzias. Atë që kemi dëgjuar dhe nga Enver Hoxha më 1970 për ujërat tona.

Përsa i përket delimitimit të hapësirave detare, vendimi i Gjykatës Kushtetuese e rrëzoi të ashtuquajturën “Marrëveshje” të Berishës të vitit 2009, e cila kishte defekte të rënda në parimet e përdorura për  delimitimin, defekte që prodhuan një efekt negativ për interesat e vendit tonë.

Konventa dhe praktika ndërkombëtare i krijon të gjitha hapësirat shteteve për të negociuar marrëveshje të delimitimit të hapësirave detare, që sjellin një rezultat sa me të drejtë. Delimitimi i hapësirave detare në çdo rast bazohet fillimisht në parimin e baraslargësisë nga pikat bazë të bregdetit, por për të arritur rezultatin e drejtë, palët bëjnë korrektimet e nevojshme në vijën delimituese që ndërtojnë.

Ajo që kuptohet nga deklarata, është se diskutimi mes palëve duket se ka arritur mirëkuptimin, se vija delimituese e vitit 2009, nuk do të jetë më ajo e pretenduara nga pala greke, por do të reflektojë pretendimet e palës shqiptare për përfitime në hapësira detare që do të jenë të drejta, por jo përtej logjikës së negociatave dypalëshe dhe parimeve të UNCLOS.

E gjithë zhurma politike është e kuptueshme, që nis nga Greqia jo si shenjë triumfi, por si përpjekje për t’iu pranuar rinegocimi.

Detyrimi i palës greke për një marrëveshje të re nuk gëlltitet aq lehtë në Athinë dhe Kotzias tani duhet të përgatisë grekët që të mos e quajnë tradhtar, pse po gris marrëveshjen me Berishën.

Së fundmi, ministri ynë i Jashtëm shikoj që nuk po bën politikë me këtë çështje, pasi nuk ka ende një marrëveshje, por nisje të një marrëveshje, që do të marrë shumë kohë dhe saktësime për të shkuar tek një kufi i pranueshëm detar mes Shqipërisë dhe Greqisë. Dhe është mirë që nuk bën politikë, pasi ndryshe nga Kotzias, që duhet të përgatisë grekët që marrëveshja me Berishën do griset, ky ka vetëm një njeri të mërzitur, dhe ai është Sali Berisha. Marrëveshja e tij nuk do të zbatohet dhe Shqipëria duhet të vendosë dinjitetin dhe ligjin ndërkombëtar në këtë histori, duke lënë pas sipërfaqet e detit që Berisha i fali Greqisë, për një pazar politik, që dhe ashtu nuk funksionoi.

*   *   *